Wat is een tenniselleboog?
Een tenniselleboog (epicondylitis radialis) typeert zich door pijn aan de buitenkant van de elleboog. Hier is de aanhechting van de strekspieren van de pols. Het begint meestal met een ontsteking ten gevolge van een overbelasting. Later volgen er microscopisch kleine scheurtjes in de pees.
De pees probeert zich te herstellen en wanneer dat niet lukt kan een tenniselleboog chronisch worden. Door de meerdere scheurtjes ontstaan er littekens in de pees. Hierdoor gaat de kwaliteit van de pees achteruit en kan het langer duren voordat de pees zich kan herstellen.
Onderzoek.
Tijdens het onderzoek bij de arts zal deze vragen de spier aan te spannen om de pijn uit te lokken. Ook rek van de spier is meestal pijnlijk. Tenslotte is druk op de buitenkant van de elleboog vaak zeer gevoelig.
Meestal worden een Röntgenfoto van de elleboog en een echografie aangevraagd maar dit is niet altijd nodig.
Wat is de behandeling?
Ten eerste wordt er een conservatieve behandeling gevolgd. Dat betekent dat een operatie nooit de eerste keuze is. Het eerste deel van de behandeling bestaat vooral uit gerichte kinesitherapie en het dragen van een tennisarmbandje. Dit laatste kan de aanhechting van de pees ontlasten.
Als er geen maagproblemen zijn wordt er vaak een kuur met ontstekingsremmende medicatie voorgeschreven. Als dit onvoldoende resultaat geeft dan kan de arts beslissen een injectie met cortisonen te geven. Tenslotte kan het nodig zijn de elleboog te opereren.
Operatie
Een tenniselleboog kan zowel met een kijkoperatie als met een open techniek geopereerd worden. In beide gevallen wordt litteken en ontstekingsweefsel verwijderd uit de aanhechting van de pees.
Een kijkoperatie heeft als voordeel dat de rest van het gewricht ook bekeken kan worden en eventuele problemen in het gewricht mogelijk opgelost kunnen worden.
Na de operatie
Direct na de operatie wordt de elleboog beschermd door een afneembare spalk, gips of een dik verband. Dit blijft twee weken rond de elleboog. De spalk mag dagelijks meerdere keren worden afgenomen om de elleboog te strekken en te buigen. Na de eerste week is het niet meer noodzakelijk om de spalk ’s nachts te dragen.
De spalk wordt volledig verwijderd op de eerste consultatie. Dan worden ook de knoopjes van de hechtingen in de huid verwijderd. Hierna mag de elleboog weer volledig bewogen worden. Vooral het strekken is meestal moeilijk in het begin. Na zes weken mag de elleboog weer belast worden.
Specifieke complicaties
Stijfheid en pijn kunnen langer aanhouden dan normaal.
Resultaten
De resultaten bij deze operatie zijn over het algemeen zeer goed. Meer dan 90% zal volledig genezen zijn. In een klein percentage blijft er nog wat milde pijn of ongemak bij inspanning en in een zeer klein percentage is er weinig beterschap van de ingreep. De duur van het herstel is zeer variabel.
De meeste patiënten zullen na twee weken snel een redelijke beweeglijkheid van de elleboog hebben maar het duurt minstens zes weken voordat de pees weer volledig belast kan worden. Het duurt drie tot zes maanden voordat het herstel volledig is.