Acute Achillespeesscheur
Een acute Achillespeesscheur treedt meestal op zonder voorafgaande klachten van pijn en ontsteking van de pees en wordt dikwijls niet herkend wegens weinig pijn en nog relatief goede functie zoals mogelijkheid tot gang op de tenen.
De behandeling is soms niet heelkundig met gipsimmobilisatie met de enkel in spitsstand ( equinus) doch met een grotere kans op krachtvermindering en herruptuur, zodat meestal een heelkundige behandeling wordt uitgevoerd welke bestaat in een hechting van de pees al of niet met een versterkingsplastie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de plantaris pees en /ofhet peesblad van de kuitspier of nog de buigpees van de grote teen (Flexor hallucis longus pees).
Postoperatief wordt een gipsspalk aangelegd met de enkel in spitsstand, en na enkele weken overgegaan tot immobilisatie in een “ walking boot “ met hiel wedges, met steunname op het been in de boot en actieve mobilisatieoefeningen uit de boot gedurende 8 tot 12 weken.
Hernemen van contactsporten kan na 8 tot 12 maanden, lopen na 3 tot 4 maanden
Achillespeestendinopathie
Achillespeesontsteking (tendinopathie) wordt gekenmerkt door pijn, activiteitsbeperking en locale zwelling 4 tot 6 cm boven de aanhechting, samenhangend met degeneratieve verschijnselen in de pees.
De graad van aantasting kan worden beoordeeld op NMR onderzoek.
De behandeling bestaat uit rust, eccentrische stretchoefeningen, anti- inflammatoire medicatie, het dragen van een hielophoging en shockwave therapie. Soms kunnen injecties met bloedplaatjes of collagenasen geindikeerd zijn, doch met wisselend resultaat.
Bij onvoldoende resultaat is een chirurgische behandeling aangewezen, welke afhankelijk van de graad van aantasting kan bestaan in een “ stripping” van het vlies rond de pees ( paratenon) excisie van degeneratief peesweefsel en/of versterkingsplastie met peesblad van de kuitspier of met de buigpees van de grote teen ( flexor hallucis longus pees) welke wordt vastgehecht aan het hielbeen bij middel van een schroef ( bio- interferentieschroef).
Postoperatief wordt een gipsspalk aangelegd voor de duur van 2 weken gevolgd door een “ walking boot “ 2 tot 6 weken en kinesitherapie.
Achillespees insertie tendinopathie
Een ontsteking ter hoogte van de aanhechting van de Achillespees aan de hiel gaat gepaard met pijn en zwelling van de achterzijde van de hiel, toenemend door wrijving en druk van de schoen en door activiteit.
De peesaandoening kan geassocieerd gaan met een uitstekend hielbeen ( Haglund exostose), radiografisch zichtbare calcificatie in de pees en een ontsteking van de slijmbeurs onder de huid of tussen de Achillespees en het hielbeen ( bursitis)
De graad van aantasting kan beoordeeld worden op NMR onderzoek.
De behandeling bestaat in het aanpassen van de activiteit , dragen van een schoen met zachte hielsteun en hiellift, fysiotherapie en anti-inflammatoire medicatie. Stretchoefeningen en shockwave therapie hebben minder resultaat dan bij een tendinopathie van de pees.
Bij onvoldoende resultaat is een chirurgische behandeling noodzakelijk. Dikwijls kan enkel het verwijderen van het uitstekend bot van het hielbeen ( Haglund exostose) noodzakelijk zijn. Dit kan gebeuren met een kijkoperatie ( arthroscopisch ) of via een kleine insnijding.
Soms is een uitgebreidere ingreep noodzakelijk, waarbij de peesaanhechting wordt losgemaakt , het degeneratief peesweefsel en eventuele calcificatie , alsook de ontstoken bursa en uitstekend bot van het hielbeen worden verwijderd en de pees terug wordt vastgehecht aan het bot met botankers. In de meest erge gevallen is een versterkingsplastie met de buigpees van de grote teen noodzakelijk.( flexor hallucis longus transfer).
Postoperatief wordt een gipsspalk aangelegd voor de duur van 2 weken, gevolgd door een walking boot voor de duur van 4 tot 6 weken en kinesitherapie.